گاهی اوقات بعد از دیدن برخی آثار سینمایی به این فکر می کنم که هدف از تولید این اثر چه بوده است؟ این جمله به این معنا است که نویسنده و کارگردان این فیلم چه هدف و غایتی از تولید فیلمشان در ذهن خویش داشته اند و در نهایت چه چیزی را میخواستند به مخاطب خود نشان دهند؟
سوالات بالا وقت دیدن فیلم «دلشکسته» دوباره در ذهنم جان گرفت. سوالاتی که در جریان فیلم نه از تعداد آنها کم نشد بلکه بر شمار آنها هم افزوده شد. امیدوارم بر من خرده نگیرید که: «ای آقا مگر وضع عمومی سینمای ایران چه گلستانی هست که ما از فیلم اول یک کارگردان انتظار داشته باشیم». اینکه وضع عمومی سینمای ایران خیلی هم گلستان نیست و مخاطب به فیلمهای عامه پسند - بخوانید انواع فیلمفارسی - عادت کرده بر کسی پوشیده نیست اما بحث برسر اطلاع غلطی است که متاسفانه در بعضی از فیلم ها بیان می شود است. شاید بدانید که یکی از گله های پزشکان از برخی کارگردانان نشان دادن تصویر نادرست از زنان باردار است. آنها گله می کنند چرا به اشتباه حالت تهوع نشانه ی بارز حاملگی در فیلمهای سینمایی و سریالهای تلویزیونی شده است. از این قبیل نمونه ها متاسفانه در سینمای ایران مکرر پیدا می شود.
و نکته ی جالب فیلم "دلشکسته" اینجا معلوم می شود که فیلم واقعا اطلاع درستی از آنچه بیان می کند نمی دهد. در واقع فیلم تصویری غلط از محتویاتش به راحتی و در نهایت اعتماد به نفس به مخاطبانش ارائه می کند. انگار کارگردان 30 سال است که در ایران نبوده است و پس از این مدت جسته و گریخته چیزهایی درمورد دسته بندی ها، عقاید، وضعیت درسی در دانشگاهها، دفاع مقدس و خیلی چیزهای دیگر شنیده و با توجه به اطلاعات نداشته اش خود دست به تولید اطلاعات زده و در نهایت در میان این آشفتگی فیلم "دلشکسته" سربرآورده است! جالبتر اینکه اطلاعات مذهبی نویسنده که همان کارگردان باشد هم آنقدر پایین است که بازیگر نقش «دکتر - سردار - جانباز - باغبان » (آقای رویگری)در شب عاشورا قرآن بر سر می گیرد!
در واقع کارگردان به راحتی آنچه در خیال خود داشته را به تصویر کشیده و تطابق با واقعیت آن نیز هیچ اهمیتی برایش نداشته است. هنگام دیدن "دلشکسته" نباید به این فکر کنید که کجای ایران پایان نامه در کلاس و توسط استاد برای دانشجوها مشخص می شود و از آن خنده دار تر استاد دانشجویان را برای پایان نامه گروه بندی می کند. هنگام دیدن "دلشکسته" نباید به این فکر کنید که پایان نامه ای که قرار است در مورد جامعه ی آرمانی باشد چرا هیچ ارتباطی به آن در جریان تحقیق مشاهده نمی شود. هنگام دیدن دلشکسته نباید به این فکر کنید که چرا جانباز شیمیایی در بخش مراقبت های ویژه ی بیمارستان سیگار می کشد! نکته ی دردآور فیلم این است که کارگردان نه از تندروهای مذهبی اطلاع درستی دارد و نه از خانواده های متمول منتقد. درست است که نشان دادن تقابل همیشه مورد توجه بوده اما درست نشان دادن آن بسیار مهم است (نمونه ی موفق تصویر تقابل فیلم متولد ماه مهر آقای درویش است).
این ایرادهای محتوایی "دلشکسته" تنها محل نزاع نیست. در "دلشـکسته" مشــکلات فنی هم مشاهده می شود. عدم نورپردازی مناسب و نویز داشتن تصویر در برخی صحنه ها؛ حرکت بد و بدون هدف دوربین و طراحی صحنه هم از مسائل رنج آور فیلم است. گویی طراح صحنه ی دلشکسته فکر کرده دکور یکی از برنامه های مناسبتی سیما را در ماه محرم یا ماه رمضان را باید درست کند! این ماجرا تا آنجا پیش می رود که یکی از دوستانم به طنز می گفت پشتیبان مالی فیلم یکی از شرکت های تولیدی شمع است!
باشد که این فیلم بهانه ای شود تا به این موضوع حساس شویم که چقدر نویسندگان و کارگردانان ما برایشان نشان دادن واقعیت اجتماع اهمیت دارد. قطعا اینکه کارگردان مواقعی باید دست به خلق بزند مورد توجه نگارنده است اما اینکه تحریف واقعیت رخ بدهد نکته ای است که موجب کاستن از ارزش محتوایی فیلم می شود. فراموش نکنیم مخاطب ما از بستر جامعه است یعنی آنهایی که موضوع فیلمها هستند. بنابراین تصویر غلط در مورد خودشان را نمی پذیرند.
تا امروز یک سریال 13 قسمتی که مشارکت داشته ام و دو فیلم سینمایی که حضور داشته ام از تلوزیون پخش شده .کارهایی هم در نوبت است . حدود 40 طرح هم دارم که اغلب آن روی وبلاگ قرار گرفته است. البته مشتری هم پیدا نکرده ...
