? انصافا حقیقت را گفته اند . درسینمای هالیود هم اینقدر که ما به چهره ی بازیگر توجه می کنیم توجه ندارند چرا که در آنجا برای انتخاب بازیگر به تمامی جوانب دقت می کنند اعم از چهره ، صدا ، توان ارائه ی یک نوع خاص از یک شخصیت و ... . مثلا همین سال گذشته بازی گری مانند دنیل دی لوئیس با چهره ای نچندان زیبا و لی صدایی قوی توانست جایزه ی اسکار را برباید و یا بازی گر فیلم دنیا جای پیر مرد ها نیست . او دارای چهره متوسط و لی صدای بسایر قوی بود که وی را برای یک بازی عالی کمک کرد .همین امسال هم احتمال اینکه جایزه اسکار را به بازیگر نقش جوکر در فیلم شوالیه ی تاریکی بدهند وجود دارد البته این فرد چند ماه پیش خودکشی کرد . وی در این فیلم با یک گریم سنگین بر روی صورت خود ایفای نقش می کرد و تقریبا چیزی از چهره ی وی معلوم نبود ولی آنچان در ایفای نقش منفی خود خوب عمل کرد که واقعا شایسته ی جایزه ی اسکار می باشد . حال در کشور ما تا به حال به چنین افرادی و با این سبک بازی جایزه ی سیمرغ داده ایم یا نه ؟

? متاسفانه نقد درستی در ارتباط با سینما صورت نمی‌گیرد، پرداختن به فیزیک خوب در سینما به هیچ وجه مشکل اصلی سینمای ما نمی‌باشد، داشتن فیزیک خوب ذات سینما می‌باشد و در همه جهان اینطور می‌باشد ما هم کارگردان خوب و هم فیلمنامه نویس خوب و هم هنرپیشه خوب داریم. ولی مشکل اصلی سینمای ما این است که سیاست مسوولان در برابر سینما بسیار ضعیف می باشد و از نظر اهمیت در رده‌های چندم قرار دارد. صنعت سینما نیاز فراوان به سرمایه‌گذاری بالای مالی دارد تا بهترین تکنیک‌های فیلمبرداری و نورپردازی و دکورسازی و ... در دسترس باشد و از کارگردانان و فیلمنامه‌نویسان باید حمایت مالی شود و بودجه تحقیقاتی بسیاری برای آنها در نظر گرفته شود تا فیلم‌نامه قوی تولید گردد. ولی همه این‌کارها و بودجه ‌ها متاسفانه در کشور ما فقط برای سریال‌ها ی تلویزیونی در نظر گرفته می‌شود و قدرت کارگردان‌‌های خوب ما را فقط در سریا‌ل‌هایی باموضوع تکراری ( که هیچ ثمری هم برای سینما ندارد ) صرف می‌کنند. شما بودجه مصرف شده و وقت و انرژی که کارگردانان خوب ما در سریال هایی مثل یوسف پیامبر و مدار صفر درجه و اصحاب کهف و .. گذاشته اند با سینما مقایسه کنید! اصلا هیچ توجه ای به سینما نمی‌شود! مشکل ما این است.

? در دنیا یا سینمای تجاری داریم یا سینمای عمیق و پر محتوا استفاده از ابزارهای ظاهری مثل زیبایی و خوش لباسی و ... مخصوص سینمای تجاریست و سینمای هنری هم مشخصات خودش رو داره هر دو نوع این سینماها نیاز جامعه است ما فقط حق نداریم که شان این دو سینما رو با هم یکی کنیم . مثلا اگر یک کارگردانی فیلم تجاری میسازد و خوش هم اعتراف به این موضوع دارد دلیلی ندارد که از او به عنوان چه میدونم استوره سینما یا استاد سینما و عناوین دیگر یاد نکنیم . با تشکر

? متاسفانه در ایران فیلمنامه نویسی از ضعف بالایی برخوردار است و فیلمنامه نویسان ما کمتر توانسته اند با توجه به داستانهای کهن ،تخیل و داستانهای موجود و ... فیلمنامه هایی عمقی با جزئیات دقیق بنویسند

? متأسفانه اظهارنظرهای جهانی در مورد سینمای ایران هم چون دیگر موارد آلودگی سیاسی دارد. قضاوت هایی که در مورد فیلم های شرکت کننده ایرانی در جشنواره های مختلف (کن، ونیز، برلین...) مصداقی بر این مدعاست.. البته این موضوع منکر ضعف در دانش فنی و مهارت تجربی بعضی از کارگردان های ما نیست، اما سینمای ایران مشکلات ریشه ای تری نسبت به این ضعف دارد

? به نظر من این تماشاگران هستند که با کم سلیقگی خود کارگردانان را مجبور می کنند که از بازیگرانی که تنها ظاهر خوبی دارند استفاده کنند وگرنه کارگردانان به خوبی از مهارت بازیگران مطلع هستند ولی به خاطر فروش فیلم هایشان مجبورند از بازیگرانی استفاده کنند که با وجود بازی فوق العاده ضعیفشان بین مردم به عنوان سوپراستار مطرح هستند.